Probleemoplossend vermogen, een bizar weekend en gekke goede racejes!

De traditionele seizoensopening, de Van Uden
Reco regatta, had dit jaar wat meer voeten in de aarde dan normaal. Allereerst stond de zeil-Landrover bij de
Sailingyacht PH3,
ons grotere broertje; waar ondertussen nog wel wat spulletjes in lagen die toch
wel handig zijn als je een wedstrijd wilt varen. Ook logistiek een extra
uitdaging, want wie mag er in welke auto rijden –Lennert had zaterdag een
tentamen & kon er die dag zelf niet bij zijn– en welk exemplaar had er nou
ook alweer wel een gemonteerde trekhaak. Drie autowissels verder lijkt alles
geregeld! Opgelost!

Dag voor de wedstrijd het gebruikelijk controlerondje.
Anders dan normaal hadden we de mast deze keer zelf niet gezet. De werf zou nog
snel een potnagel bovenin de mast vastzetten en was zo vriendelijk geweest ook
aan te bieden om met het kranen direct de mast voor ons te zetten, zodat we
niet nog een keer heen en weer hoefden. De hijslijn van de jib was alleen niet
in de voorstag gedaan bij het zetten, hetgeen het optuigen van de boot iets
bemoeilijkt. Ook hielp het niet mee dat het lummelbeslag in de winterserie
–anders dan normaal– uit de giek was gehaald en in de Landrover was gelegd.
Daar sta je dan. Alles wordt op alles gezet om toch nog de juiste spullen te
regelen. Dat lukt. En met een tuigje wordt Jan de mast in gehesen om de
hijslijn alsnog te bevestigen. Het probleemoplossend vermogen heeft een weekje
op volle toeren gedraaid, tijd om te zeilen.

Met de gedachte alles nu wel gehad te hebben
gaan we het water op. De top van het MX25 veld is er, van Driel, Wesselman, van
Dijk en we varen competitief. Upwind nog steeds iets lager, maar met goede
snelheid. En downwind lopen we consequent in. Het eerste downwind rak drukken
we de van Dijk ook ver door; het is spannend; super weer; vlaagjes van in de
20. We droppen net te laat. In een samenloop van omstandigheden gebeurt dan het
onmogelijke. De tack-line klem heeft de winter blijkbaar meer te verduren gehad
dan je zou denken en schiet onverwachts los terwijl we over bakboord downwind
raggen. Geen probleem, kwestie van opvangen, corrigeren, dubbel borgen en de
volgende wedstrijd een nieuwe klem er op. Zij het dat er op precies dat moment
een J over stuurboord van tegengestelde richting ons probeert te passeren, zoals
dat honderd keer in een wedstrijd gebeurt, maar nu van een routine de
werkelijkheid plots beangstigend maakt. Het is één van die dingen waarvan je denkt dat het jou nooit overkomt. Dat
moment dat je weet dat je er niets meer aan kunt doen. Alles gaat in
slow-motion, ze varen onze gennaker in, krak, je duikt opzij en voor je het
weet is het weer over. Er is een mast gebroken, maar welke, die van ons? Kijkt
snel om je heen, het is de J. ****, met hoeveel man waren ze aan boord!? Snel
herpak je jezelf, droppen en terugvaren naar de plek des onheils.

Het moment van terugkeer worden we begroet met
de verlossende woorden “Geen gewonden mannen?” Fijn, dat impliceert dat zij ze
niet hebben. “Jullie ook niet?” Top. Het gaat merkwaardig gemoedelijk. Een
moment van opluchting, er worden weer grapjes gemaakt. Pas op de kant hebben we
door dat het de mannen van Scheffer / De Kantoorbutler zijn.

Je raad het al, ook de verzekeringspapieren
liggen in de Landrover. Geeft niet, komt wel. Kwestie van nummers en
mailadressen uitwisselen. Na wat overleg wordt er besloten dat het voor de
verzekering toch het beste is om de zaak aan het protest-comité voor te leggen.
Het comité denkt initieel dat we van de zelfde partij zijn en het
protest-formulier wordt onder een biertje ingevuld. Na een verbazend lang
beraad volgt de uitslag, het valt in ons voordeel uit, regel 10: bakboord –
stuurboord. Op papier hadden ze vrij van ons moeten blijven. Maarja, zo gaat
dat nou eenmaal in wedstrijden, botte pech, c’est la vie.

Daarmee kijken we terug op een bizar weekend
waarin we maar 2 races uitvaren. In al die gekkigheid moeten we constateren dat
die goed verlopen, we krijgen nog wat opmerkingen mee dat we wel echt dicht op
de voorkant van het veld zitten. Je koopt er niets voor, maar gaat daardoor toch met een
goed gevoel naar huis.

Jan Ruigrok vd Werven, Lukas Kropp, Lennert
Zwanenburg en Sander Chu

//www.youtube.com/embed/F9m0NIAazeQ
De eerste beelden van de aanvaring met de J22. De J verliest hierbij een deel van de mast.