Winter

We zijn een koude
winter verder. Althans, dat zouden we moeten zijn, het mag wel een keer over
zijn met die winter. Onze vaste trainingslocatie, de Braassem, heeft een
behoorlijke tijd dichtgelegen. Ondanks dat is de winterserie toch nog een
redelijk succes. Wel missen we de jongens van de YAGRA / Van Uden, die laten
nog wat op zich wachten.

Op de Fondel zijn
we ondertussen in een zekere vaste routine geraakt en tot een redelijk stabiele
boathandeling gekomen. Er bestaat vooral een behoefte om samen met andere boten te
trainen; een vereiste om enigszins efficiënt stappen voorwaarts te maken.

Van Uden Reco Regatta

De eerste grote
wedstrijd van het seizoen, de Van Uden Reco regatta, is een desillusie; we
varen een dramatische serie. Deels doordat we deze wedstrijd op aangepaste
posities varen met o.a. een andere stuurman, deels ook een element waarvan we
zelf de vinger niet goed op de pols kunnen leggen. De hoogte, het blijft een
pijnpunt. Ondanks de nieuwe jib, het frustreert.

We hebben twee
weken later de kans de boot door te lopen met Martijn Worseling en Bart
Leerling. En grijpen die met beide handen aan. Op een zaterdag, na ook enig
overleg met Marco van Driel, wordt er al snel geconstateerd dat er problemen in
het staand wand zitten. Iets waar we sinds de nieuwe mast wel een vermoeden
over hadden, maar nooit echt zeker over zijn geweest. Om de rake goed te
krijgen moet er voor een verlening komen terwijl buiten juist een hoger spanningsbereik
nodig heeft. Het geeft een week voor de North Sea Regatta enige hectiek, maar
we spelen het klaar om het want –op het oog- een stuk te verbeteren. Voor nu
voldoende.

Delta Lloyd North Sea Regatta

De North Sea
Regatta is even wennen, de boot voelt toch iets anders aan. Er lijkt nog een
halve graad tot een graad aan hoogte te ontbreken, maar we hebben wel iets meer
snelheid dan de vloot. Eerder voeren we altijd goed met weinig wind (red. het
Nederlands Kampioenschap 2011 en VUR 2011), maar moesten we het ontgelden zodra
er wat meer vaart ik kwam. Nu waait het echter goed door en we varen toch dicht
op de top van het klassement. Het dubbeltje valt in de uitslagen soms net de
verkeerde kant op, maar we zijn tevreden over de gang van zaken gedurende het
weekend. We eindigen 7e. Ook hebben we een record aan zieken: drie, verspreid over het weekend.
Maar we zien potentieel: een doel om verder in door te gaan. We maken grote
stappen, zien opgaande lijnen.

In termen als ‘bijna’
of ‘als’ praten is uiteindelijk zonde van de tijd. Je wint of je wint niet. In
de woorden van Alfred F. Loomis, “Which is second?” “Ah, your majesty, there is no second.” Soms
heeft het wat tijd nodig.